Η Ελλάδα ασφυκτιά.
Κυβερνάται από ανθρώπους που μιλούν για “δημοκρατία”, ενώ γκρεμίζουν κάθε της θεμέλιο· που υπόσχονται “πρόοδο”, ενώ βυθίζουν τον λαό στη φτώχεια, την εξάρτηση και τον φόβο.
Η πανδημία δεν άφησε πίσω της μόνο πληγές στα νοσοκομεία, αλλά και στη συνείδηση των πολιτών — εκεί όπου φυτεύτηκαν ο φόβος, η υπακοή και η σιωπή.
Μας είπαν ότι τα εμβόλια είναι “μονόδρομος”, ότι ο “προσωπικός αριθμός” και οι “ψηφιακές ταυτότητες” είναι “διευκολύνσεις”.
Μα στην πραγματικότητα, χτίζουν τον νέο ψηφιακό ολοκληρωτισμό — μια κοινωνία χωρίς πρόσωπα, χωρίς ελευθερία, χωρίς ψυχή.
Απέναντι σε αυτή τη νέα σκλαβιά, ιδρύεται ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΑΛΜΟΣ.
Ένα κίνημα που δεν χωρίζει, αλλά ενώνει.
Όπως η καρδιά που τροφοδοτεί κάθε κύτταρο του σώματος, έτσι κι εμείς θέλουμε να δώσουμε ζωή σε κάθε Έλληνα, χωρίς διακρίσεις, χωρίς αποκλεισμούς.
Γιατί μόνο όταν η καρδιά χτυπά δυνατά, μπορεί να αναστηθεί και το σώμα της πατρίδας.
Και όταν ύψωσα φωνή για την προσβολή της Θεοτόκου στην Εθνική Πινακοθήκη, δεν το έκανα από φανατισμό· το έκανα από πίστη, αγάπη και αξιοπρέπεια.
Αντί να τιμωρηθούν οι βέβηλοι, διώχθηκα εγώ.
Έτσι λειτουργεί σήμερα η «δικαιοσύνη» τους: τιμά την ασέβεια και δικάζει την πίστη.
Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΑΛΜΟΣ δεν είναι απλώς ένα κόμμα — είναι κραυγή.
Κραυγή ψυχής απέναντι στην υποκρισία, την αδικία και την καταρρέουσα δημοκρατία.
Η Ελλάδα χρειάζεται ξανά καρδιά.
Και αυτή η καρδιά χτυπά εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου