Σήμερα γιορτάζει η Αθήνα.
Γιορτάζει ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, ο πρώτος δικαστής που ενστερνίστηκε τη φωνή της αλήθειας και την ένωσε με το φως της πίστης. Γιορτάζει η δικαιοσύνη – ή καλύτερα, η αληθινή δικαιοσύνη, εκείνη που στήριξε τον άνθρωπο και όχι τα συμφέροντα.
Κι όμως, πώς να μιλήσει κανείς για δικαιοσύνη στη σημερινή Ελλάδα; Όταν έξω από τη Βουλή ένας πατέρας αργοπεθαίνει ζητώντας το δίκιο του για το παιδί που έχασε στα Τέμπη και δεν του το δίνουν. Όταν οι πληγές του Ματιού, της Μάνδρας και των Τεμπών ακόμη αιμορραγούν, κι όμως οι υπεύθυνοι μένουν στο απυρόβλητο. Όταν καθημερινά άνθρωποι που δεν ανήκουν στο «σύστημα» καταστρέφονται, χωρίς καμία φωνή να τους υπερασπιστεί. Όταν τα δάση μας καίγονται για να γεμίσουν ανεμογεννήτριες και, μόλις αυτές στηθούν και φέρουν κέρδη, ξαφνικά σταματούν να καίγονται. Αυτή δεν είναι δικαιοσύνη· είναι αδικία θεσμοθετημένη.
Πού είναι λοιπόν η Δικαιοσύνη; Σίγουρα όχι στα χέρια της σημερινής κυβέρνησης, που με το προσωπείο του «νόμου» σκεπάζει τα εγκλήματα της ανευθυνότητας, του κέρδους και της διαπλοκής.
Μα αλήθεια πόσο διαφορετική η στάση των Αγίων Αρεοπαγιτών, που με θυσία, αλήθεια και ανδρεία στήριξαν τον Νόμο του Θεού πάνω από τον νόμο της εξουσίας. Σε αντίθεση με τους σημερινούς νομοθέτες, που μετατρέπουν τη Βουλή σε εργαλείο πλουτισμού και υποταγής, εκείνοι έβαλαν το δίκαιο πάνω από την ίδια τους τη ζωή. Εκείνοι έγιναν μάρτυρες· οι σημερινοί βουλευτές γίνονται συνένοχοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου