Χθες περπάτησα στην αγορά της Θεσσαλονίκης, στη γενέτειρά μου.
Όχι ως βουλευτής, αλλά ως άνθρωπος του Ελληνικού Παλμού, ανάμεσα στον λαό, εκεί όπου χτυπά η πραγματική καρδιά της κοινωνίας.
Έδωσα το χέρι μου. Μίλησα με εμπόρους. Με πλησίασαν πολίτες, απλοί άνθρωποι, με βλέμμα κουρασμένο αλλά καρδιά ανοιχτή γεμάτη ζεστασιά.
Και συγκινήθηκα. Γιατί, μέσα στη δυσκολία, η αγάπη τους ήταν αληθινή και όχι επιφανειακή.
Όμως η αγορά… δεν είχε καμία σχέση με άλλα χρόνια.
Άδεια καταστήματα.
Άνθρωποι χωρίς σακούλες στα χέρια.
Βλέμματα που μόνο βιτρίνες κοιτάζουν...
Και κάτι ακόμη, πιο ανησυχητικό:
πολλά μαγαζιά δεν βρίσκονται πια σε ελληνικά χέρια.
Η αγορά αλλάζει πρόσωπο. Δυστυχώς όχι από πρόοδο, αλλά από εγκατάλειψη.
Όταν ο Έλληνας μικροέμπορος φεύγει, δεν φεύγει μόνο μια επιχείρηση· φεύγει ένα κομμάτι της κοινωνίας, της γειτονιάς, της πατρίδας.
Μια Ελλάδα που φτωχαίνει σιωπηλά, που βλέπει την παραγωγή και το εμπόριο να ξεριζώνονται, που παλεύει...
Κι όμως… είναι Χριστούγεννα.
Και τα Χριστούγεννα δεν γεννήθηκαν μέσα στην ευημερία, αλλά μέσα στη φτώχεια.
Ο Θεός δεν διάλεξε παλάτια, διάλεξε φάτνη.
«Ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν».
Ήρθε μέσα στην ανθρώπινη αδυναμία, για να την σηκώσει.
Ήρθε μέσα στο σκοτάδι, για να το φωτίσει.
Και όσο ο Θεός δεν μας γυρίζει την πλάτη, υπάρχει ελπίδα.
Υπάρχει δρόμος. Υπάρχει αύριο.
Η φτώχεια δεν ακυρώνει το μήνυμα των Χριστουγέννων.
Το κάνει πιο αληθινό.
Γιατί ο Χριστός ήρθε για τους κουρασμένους,
για τους αδικημένους,
για όσους παλεύουν να κρατήσουν την αξιοπρέπειά τους.
Η ελπίδα δεν είναι ψευδαίσθηση.
Είναι στάση ζωής.
Είναι πίστη στον άνθρωπο, στον λαό μας, στην Πατρίδα μας.
Και είναι και πολιτική ευθύνη — αυτήν που εκφράζει ο Ελληνικός Παλμός:
να ξαναδώσουμε ζωή στην ελληνική αγορά, στήριξη στον μικρό επαγγελματία, προοπτική στη νέα γενιά.
Στεκόμαστε δίπλα στον ιερό αγώνα των αγροτών μας.
Των ανθρώπων που, με κόπο και θυσία, γεμίζουν καθημερινά το οικογενειακό μας τραπέζι — ένα τραπέζι ιερό, όπως ιερός είναι και ο μόχθος εκείνων...
Και στεκόμαστε αταλάντευτα στο πλευρό των Ελλήνων αξιωματικών και στρατιωτικών μας.
Των παιδιών του λαού που ορκίστηκαν να φυλάττουν την Πατρίδα — όχι να μετατρέπονται σε αριθμούς και εργαλεία ξένων σχεδιασμών.
Δεν θα επιτρέψουμε ο εθνικός μας στρατός να αποκοπεί από την αποστολή, την ιστορία και την ψυχή του.
Χριστούγεννα σημαίνει:
να μην αφήσουμε κανέναν μόνο,
να μην συνηθίσουμε την αδικία,
να μην παραιτηθούμε.
Γιατί γεννήθηκε Ελπίδα.
Γιατί ο Θεός έγινε άνθρωπος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου